großmütig
Allemand
Étymologie
- Dérivé de Großmut (« magnanimité »), avec le suffixe -ig.
Adjectif
| Nature | Terme | |
|---|---|---|
| Positif | großmütig | |
| Comparatif | großmütiger | |
| Superlatif | am großmütigsten | |
| Déclinaisons | ||
großmütig \ˈɡroːsˌmyːtɪç\
Variantes orthographiques
- grossmütig (Suisse, Liechtenstein)
Prononciation
- Berlin : écouter « großmütig [ˈɡʁoːsˌmyːtɪk] »
- Berlin : écouter « großmütig [ˈɡʁoːsˌmyːtɪç] »