gratines
: gratinés
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe gratiner | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| tu gratines | ||
| Subjonctif | Présent | |
| que tu gratines | ||
gratines \ɡʁa.tin\
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe gratinar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| que (tú) gratines | ||
gratines \ɡɾaˈti.nes\
- Deuxième personne du singulier (tú) du présent du subjonctif de gratinar.
Prononciation
- Madrid : \ɡɾaˈti.nes\
- Séville : \ɡɾaˈti.neh\
- Mexico, Bogota : \ɡɾaˈti.n(e)s\
- Santiago du Chili, Caracas : \ɡɾaˈti.neh\
- Montevideo, Buenos Aires : \ɡɾaˈti.nes\
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe gratinar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| que tu gratines | ||
gratines \gɾɐ.ˈti.nɨʃ\ (Lisbonne) \gɾa.ˈtʃi.nis\ (São Paulo)
- Deuxième personne du singulier du présent du subjonctif de gratinar.