granatus
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de granum (« grain »), avec le suffixe -atus.
- (Nom commun) Dérivé de granum (« grain »), avec le suffixe -atus, -us.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | granatus | granată | granatum | granatī | granatae | granată |
| Vocatif | granate | granată | granatum | granatī | granatae | granată |
| Accusatif | granatum | granatăm | granatum | granatōs | granatās | granată |
| Génitif | granatī | granatae | granatī | granatōrŭm | granatārŭm | granatōrŭm |
| Datif | granatō | granatae | granatō | granatīs | granatīs | granatīs |
| Ablatif | granatō | granatā | granatō | granatīs | granatīs | granatīs |
granatus \Prononciation ?\
Dérivés
- granata (« grenade »)
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | granatŭs | granatūs |
| Vocatif | granatŭs | granatūs |
| Accusatif | granatum | granatūs |
| Génitif | granatūs | granatuum |
| Datif | granatūi ou granatū |
granatibus |
| Ablatif | granatū | granatibus |
granatus \Prononciation ?\ masculin
- Rassemblement des grains.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « granatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage