graltú
Étymologie
- Dérivé de gralt (« ferme, fermage »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | graltú | graltuyú | graltutú |
| 2e du sing. | graltul | graltuyul | graltutul |
| 3e du sing. | graltur | graltuyur | graltutur |
| 1re du plur. | graltut | graltuyut | graltutut |
| 2e du plur. | graltuc | graltuyuc | graltutuc |
| 3e du plur. | graltud | graltuyud | graltutud |
| 4e du plur. | graltuv | graltuyuv | graltutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
graltú \gralˈtu\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « graltú [gralˈtu] »
Références
- « graltú », dans Kotapedia