gouzañv
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | gouzañv |
| Adoucissante | cʼhouzañv |
| Durcissante | kouzañv |
gouzañv \ˈɡuː.zã(w)\ \ˈɡuː.zã(f)\ intransitif-transitif direct (voir la conjugaison), base verbale gouzañv-
- Souffrir.
Petra, a gav deocʼh, a reas neuze e gulator, lezel anezhañ da cʼhouzañv pe gas anezhañ da dreiñ bili dʼ an aod ?
— (Ernest ar Barzhig, Marvailhoù Andersen, in Al Liamm, no 137, novembre–décembre 1969, page 441)- Que fit alors son curateur, selon vous, le laisser souffrir ou lʼenvoyer promener ?
- (Par extension) Supporter, endurer, tolérer.
Beacʼh en devoue gantho, da genta, ha ne cʼhoufe den lavaret pegement en devoue da cʼhouzanv euz ho ferz.
— (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, page 399)- Il eut beaucoup de mal avec eux, d'abord, et personne ne pourrait dire ce qu’il dut endurer de leur part.
- Se résigner (à).
Dérivés
- gouzañvded
- gouzañvegezh
- gouzañver
- gouzañvidigezh
- gouzañvus
Variantes dialectales
- gouzañviñ
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 288a