gourcʼhemenn
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | gourcʼhemenn | gourcʼhemennoù |
| Adoucissante | cʼhourcʼhemenn | cʼhourcʼhemennoù |
| Durcissante | kourcʼhemenn | kourcʼhemennoù |
gourcʼhemenn \ɡur.ˈɣẽmː.ɛn\ masculin
Dérivés
- gourcʼhemenner
- gourcʼhemennerez
- gourcʼhemennidigezh
- gourcʼhemennus
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | gourcʼhemenn |
| Adoucissante | cʼhourcʼhemenn |
| Durcissante | kourcʼhemenn |
gourcʼhemenn \ɡur.ˈɣẽmː.ɛn\ transitif (voir la conjugaison), base verbale gourcʼhemenn-
- Commander, ordonner.
Er gêr e oa mamm-gozh atav o c’hourc’hemenn : an holl, ha tad-kozh da gentañ, o doa aon razi.
— (Roparz Hemon, Alanig an Tri Roue, Skridoù Breizh, 1950, page 73)- À la maison, grand-mère était toujours en train de commander : tous, et grand-père en premier, avaient peur d’elle (devant elle).
- Recommander.
Variantes
- gourcʼhemennañ
- gourcʼhemenniñ
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | gourcʼhemenn |
| Adoucissante | cʼhourcʼhemenn |
| Durcissante | kourcʼhemenn |
gourcʼhemenn \ɡur.ˈɣẽmː.ɛn\
- Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe gourcʼhemenn/gourcʼhemennañ/gourcʼhemenniñ.
Ar pezh a cʼhourcʼhemenn ho maouez a rankit da ober, Jalm, a se n’eus ket da dortañ.
— (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, in C’hoariva brezhonek - Pemp pezh-c’hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, page 42)- Ce que votre femme vous ordonne de faire, vous devez le faire, Jalm, sur cela il n’y a pas à hésiter.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe gourcʼhemenn/gourcʼhemennañ/gourcʼhemenniñ.
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 382b