gougleze
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | gougleze | gouglezeier |
| Adoucissante | cʼhougleze | cʼhouglezeier |
| Durcissante | kougleze | kouglezeier |
gougleze \ɡuˈɡleːze\ masculin
- Courte épée, poignard.
Ur gougleze a gemeras Holmes en ur banellad ha gant un taol prim e tigoras an arcʼhig.
— (Even Gwalereg, An nor morailhet, in Al Liamm, no 119, novembre-décembre 1966, page 430)- Holmes prit un poignard sur un panneau et, d’un coup vif, ouvrit le coffret.
[...] an teir flacʼh yaouank a veze o lemma ar cʼhlezeier, ar gouglezeier hag ar broudou goafiou oberiet gant ar pevar den-se kent o rei d'ar gadourien [...]
— (Meven Mordiern, Gant Luoez an Doueed, in Gwalarn, no 115-116, juin-juillet 1938, page 23)- Les trois filles affutaient les épées, les poignards et les fers de lance fabriqués par ces quatre hommes avant de les donner aux guerriers.
Variantes orthographiques
- gouglezeñv (orthographe interdialectale)
Synonymes
- goustilh (poignard)
Dérivés
- gouglezeiad
- gouglezeiata