goudor
Étymologie
Adjectif
goudor \ˈɡuː.dor\
| Nature | Forme | 
|---|---|
| Positif | goudor | 
| Comparatif | goudorocʼh | 
| Superlatif | goudorañ | 
| Exclamatif | goudorat | 
| Mutation | Forme | 
|---|---|
| Non muté | goudor | 
| Adoucissante | cʼhoudor | 
- Abrité.
- Edont, Jañ-Mari ar Flocʼh hag eñ, o klask ul lecʼh bennak goudor a-walcʼh da ober ti da reiñ golo ha kuzh d’an Aotrou Lejeune. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 140)- Ils, Jañ-Mari ar Flocʼh et lui, cherchaient un endroit assez abrité pour faire un logement afin de donner un asile et une cachette à Monsieur Lejeune.
 
- Tremen am eus graet ar mizioù du o vorediñ en un toullig goudor er bern kolo. — (Abeozen, Bisousig, kazh an tevenn, An Here, 1987, page 114)- J’ai passé les mois noirs [novembre et décembre] à sommeiller dans un petit creux abrité dans le tas de paille.
 
- Ur gwele kalet hor bezo eno war an douar, da vihanañ goudorocʼh e vezo eno eget amañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 97)- Nous aurons là un lit en dur, au moins ce sera là plus abrité qu’ici.
 
 
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 | 
|---|---|---|---|
| Non muté | goudor | goudorioù | goudoroù | 
| Adoucissante | cʼhoudor | cʼhoudorioù | cʼhoudoroù | 
| Durcissante | koudor | koudorioù | koudoroù | 
goudor \ˈɡuː.dor\ masculin
- Abri.
- Degouezhet e oant en ur gornblegenn eus ar ganol ; a-dreñv dezho e verzent ar cʼhro du-se, an dud o tripal en amcʼhouloù evel skeudoù dilavar ; an dour krizet gant un aezenn skañv a zasskede betek ar pont hag ar cʼhoad sapr a astenne e cʼhoudor d’o degemer. — (Youenn Olier, An deiz-ha-bloaz, Éditions Al Liamm, 1975, page 137)- Ils étaient arrivés à un tournant du canal ; derrière eux ils apercevaient là-bas sur la grève, les gens gambader dans l’obscurité comme des ombres muettes ; l’eau ridée par un souffle léger reflétait jusqu’au pont et le bois de sapins étendait son abri pour les accueillir.
 
 
Dérivés
- dicʼhoudor
- er goudor
- goudorenn
- goudoret
- goudoriñ
- goudorlecʼh
- goudorus
- klemmer er goudor
Anagrammes
Références
- ↑ Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, manuscrit, 1464
- ↑ Victor Henry, Lexique étymologique des termes les plus usuels du breton moderne, J. Plihon et L. Hervé, Rennes, 1900 → lire sur wikisouce