gouarnour
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 | 
|---|---|---|---|
| Non muté | gouarnour | gouarnourien | gouarnourion | 
| Adoucissante | cʼhouarnour | cʼhouarnourien | cʼhouarnourion | 
| Durcissante | kouarnour | kouarnourien | kouarnourion | 
gouarnour \ɡu.ˈar.nur\ masculin (pour une femme, on dit : gouarnourez)
- Gouverneur.
- Palez a zo bet a-werso kêr-vamm an enezenn. Eno e veze gouarnour an enezenn o chom. — (T. Pabu, Ar Gerveur, in Gwalarn, no 164, avril 1944, page 212)- Le Palais a été depuis longtemps la capitale de l’île. C’est là que résidait le gouverneur de l’île.
 
- E penn kentañ an XIXvet kantved e tegase ar bigi amerikan kement a opiom eus Bro-Durkia ha Bro-Bers da Vro-Sina ma krede da cʼhouarnour Kanton e oa Bro-Durkia un drevadenn amerikan. — (Committee of Concerned Asian Scholars, Kudenn an dramm, traduit par Ifig Skiriou, in Al Liamm, no 165, juillet-août 1974, page 315)- Au début du XIXe siècle les bateaux américains acheminaient tellement d’opium de Turquie et de Perse en Chine que le gouverneur de Canton croyait que la Turquie était une colonie américaine.
 
- Dre eurvad evit an diernacʼh emañ bevennet ar brezel en Norz diwar-bouez ur meni emglev etre ar cʼhouarnourion broviñs hag an impalaerourion. — (PKB, Kendael a-zivout al luskadoù sokialour, in Emsav, no 86, février 1974)- Par chance pour la dynastie, la guerre est circonscrite au nord par une sorte d’entente entre les gouverneurs de province et les empereurs.
 
 
Dérivés
- besgouarnour
- gouarnour-meur
- isgouarnour
- penngouarnour
Variantes
- gouarner
Références
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 325a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 648a