gomenn

Étymologie

Dérivé de gom, avec le suffixe -enn.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel
Non muté gomenn gomennoù
Adoucissante cʼhomenn cʼhomennoù
Durcissante komenn komennoù

gomenn \ˈɡɔ.mːɛn\ féminin

  1. Gomme (à effacer).

Prononciation

  • Carhaix-Plouguer (France) : écouter « gomenn [Prononciation ?] » (niveau moyen)

Références

  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 644b