gollen
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | kollen |
| Adoucissante | gollen |
| Spirante | cʼhollen |
gollen \ˈɡɔ.lːɛn\
- Forme mutée de kollen par adoucissement (k > g).
Dérivés
- digollen
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | gollen | gollenat |
| Accusatif Génitif |
gollena | golleniid |
| Illatif | gollenii | golleniidda |
| Locatif | gollenis | golleniin |
| Comitatif | golleniin | golleniiguin |
| Essif | gollenin | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | gollenan | golleneame | golleneamet |
| 2e personne | gollenat | golleneatte | golleneattet |
| 3e personne | gollenis | golleneaskka | golleneaset |
gollen /ˈɡolːen/
Forme de verbe 1
gollen /ˈɡolːen/
Forme de verbe 2
gollen /ˈɡolːen/
- Première personne du singulier du prétérit de l’indicatif de gollat.