gincá
 : ginca
Étymologie
- Dérivé de ginca (« feston »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | gincá | gincayá | gincatá | 
| 2e du sing. | gincal | gincayal | gincatal | 
| 3e du sing. | gincar | gincayar | gincatar | 
| 1re du plur. | gincat | gincayat | gincatat | 
| 2e du plur. | gincac | gincayac | gincatac | 
| 3e du plur. | gincad | gincayad | gincatad | 
| 4e du plur. | gincav | gincayav | gincatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « gincá [ginˈʃa] »
Références
- « gincá », dans Kotapedia