gimá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | gimá | gimayá | gimatá |
| 2e du sing. | gimal | gimayal | gimatal |
| 3e du sing. | gimar | gimayar | gimatar |
| 1re du plur. | gimat | gimayat | gimatat |
| 2e du plur. | gimac | gimayac | gimatac |
| 3e du plur. | gimad | gimayad | gimatad |
| 4e du plur. | gimav | gimayav | gimatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
- Verser.
Vay va lava gimá ko trig ‼ Aze vay va rodaf beg kolavá ‼
— (vidéo)- Je verse de l'eau dans un vase puis j'y trempe du pain sec.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « gimá [giˈma] »
Références
- « gimá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.