gervel
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | gervel |
| Adoucissante | cʼhervel |
| Durcissante | kervel |
gervel \ˈɡɛrvɛl\ intransitif-transitif direct (voir la conjugaison), base verbale galv-
- Appeler.
Klask a ris gervel.
— (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, 1975, page 33)- J’essayai d’appeler.
- Convoquer.
Variantes orthographiques
- gerwel (orthographe interdialectale)
Variantes
Dérivés
- engervel
Prononciation
- Carhaix-Plouguer (France) : écouter « gervel [Prononciation ?] » (niveau moyen)
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499