geruhen
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich geruhe |
| 2e du sing. | du geruhst | |
| 3e du sing. | er/sie/es geruht | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich geruhte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich geruhte |
| Impératif | 2e du sing. | geruh geruhe! |
| 2e du plur. | geruht! | |
| Participe passé | geruht | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
geruhen \ɡəˈʁuːən\ intransitif (voir la conjugaison)
Prononciation
- Berlin : écouter « geruhen [ɡəˈʁuːən] »