genitiiva
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | genitiiva | genitiivvat |
| Accusatif Génitif |
genitiivva | genitiivvaid |
| Illatif | genitiivii | genitiivvaide |
| Locatif | genitiivvas | genitiivvain |
| Comitatif | genitiivvain | genitiivvaiguin |
| Essif | genitiivan | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | genitiivan | genitiivame | genitiivamet |
| 2e personne | genitiivat | genitiivade | genitiivadet |
| 3e personne | genitiivas | genitiivaska | genitiivaset |
genitiiva /ˈɡenitijvɑ/
- (Grammaire) Génitif.
Hámi dáfus leat dálá davvisámegielas guhtta kásusa, namalassii nominatiiva – akkusatiiva/genitiiva – illatiiva (allatiiva) – lokatiiva (lokatiiva/ablatiiva) – komitatiiva – essiiva.
— (munin.uit.no)- Du point de vue de la forme, il y a en same du Nord actuel, six cas, à savoir le nominatif — l’accusatif/génitif — l’illatif (allatif) — le locatif (locatif/ablatif) — le comitatif.