gellfe

Forme de verbe

Mutation Forme
Non muté gellfe
Adoucissante cʼhellfe
Mixte cʼhellfe

gellfe \ˈɡɛl.fe\

  1. Troisième personne du singulier du potentiel du verbe gellout.
    • Ar gudenn evitañ a oa dizoleiñ an dud a dalvoudegezh, ar re a cʼhellfe dont da vezañ skrivagnerien.  (Maodez Glanndour, En ur dreiñ follennoù va eñvor, in Al Liamm, no 191, novembre–décembre 1978, page 429)
      Son problème à lui était de découvrir les personnes de valeur, celles qui pourraient devenir écrivains.
    • Biken ne cʼhellfe ren ur vuhez disheñvel diouzh buhez ar baotred all, ʼta ?  (Goulc’han Kervella, N’eus ket a garantez eürus, Skol Vreizh, 2015, page 65)
      Il ne pourrait donc jamais mener une vie différente de la vie des autres garçons ?

Variantes orthographiques