fumada
Étymologie
Nom commun
fumada féminin
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe fumar | ||
|---|---|---|
| Participe | ||
| Passé | ||
| (féminin singulier) fumada | ||
fumada \fuˈma.ða\
- Participe passé féminin singulier de fumar.
Prononciation
- Madrid : \fuˈma.ða\
- Mexico, Bogota : \f(u)ˈma.da\
- Santiago du Chili, Caracas : \fuˈma.ða\
Étymologie
- De l’ancien occitan fumada (« fumée »).
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| fumada \fyˈmaðo̞\ |
fumadas \fyˈmaðo̞s\ |
fumada [fyˈmaðo̞] (graphie normalisée) féminin
- Fumée.
- Pressentiment.
N’agèri pro lèu la fumafa.
- J’en ai eu très vite le pressentiment.
Prononciation
- (Languedocien) : [fyˈmaðo̞]
- (Niçois) : [fyˈmaða]
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Georges Castellana, Dictionnaire niçois-français, Serre, Nice, 1952
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Portugais
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | fumado | fumados |
| Féminin | fumada | fumadas |
fumada \fu.mˈa.dɐ\ (Lisbonne) \fu.mˈa.də\ (São Paulo)
- Féminin singulier de fumado.
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe fumar | ||
|---|---|---|
| Participe | ||
| Passé | ||
| (féminin singulier) fumada | ||
fumada \fu.mˈa.dɐ\ (Lisbonne) \fu.mˈa.də\ (São Paulo)
- Participe passé féminin singulier de fumar.
Prononciation
- Portugal « fumada [fu.ˈma.dɐ] »