frumentarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de frumentum, avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif frumentarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | frumentarius | frumentariă | frumentarium | frumentariī | frumentariae | frumentariă |
| Vocatif | frumentarie | frumentariă | frumentarium | frumentariī | frumentariae | frumentariă |
| Accusatif | frumentarium | frumentariăm | frumentarium | frumentariōs | frumentariās | frumentariă |
| Génitif | frumentariī | frumentariae | frumentariī | frumentariōrŭm | frumentariārŭm | frumentariōrŭm |
| Datif | frumentariō | frumentariae | frumentariō | frumentariīs | frumentariīs | frumentariīs |
| Ablatif | frumentariō | frumentariā | frumentariō | frumentariīs | frumentariīs | frumentariīs |
frumentarius \fruː.menˈtaː.ri.us\
- Frumentaire, de blé.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : frumentary
- Espagnol : frumentario
- Français : frumentaire
- Italien : frumentario
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | frumentarius | frumentariī |
| Vocatif | frumentarie | frumentariī |
| Accusatif | frumentarium | frumentariōs |
| Génitif | frumentariī | frumentariōrum |
| Datif | frumentariō | frumentariīs |
| Ablatif | frumentariō | frumentariīs |
frumentarius \fruː.menˈtaː.ri.us\ masculin
- Marchand en blés.
frumentarii, quibus cunctis montes maxumi frumenti sunt structi domi
— (Plaute, Ps. 1, 2, 54)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
- frumentator
Références
- « frumentarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « frumentarius », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage