franká
Étymologie
- Dérivé de frank (« sinistre, événement néfaste »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | franká | frankayá | frankatá |
| 2e du sing. | frankal | frankayal | frankatal |
| 3e du sing. | frankar | frankayar | frankatar |
| 1re du plur. | frankat | frankayat | frankatat |
| 2e du plur. | frankac | frankayac | frankatac |
| 3e du plur. | frankad | frankayad | frankatad |
| 4e du plur. | frankav | frankayav | frankatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « franká [franˈka] »
Références
- « franká », dans Kotapedia