francs
: Francs
Français
Forme d’adjectif 1
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | franc \fʁɑ̃\ |
francs \fʁɑ̃\ |
| Féminin | franche \fʁɑ̃ʃ\ |
franches \fʁɑ̃ʃ\ |
francs \fʁɑ̃\
- Masculin pluriel de franc.
Forme d’adjectif 2
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | franc \fʁɑ̃\ |
francs \fʁɑ̃\ |
| Féminin | franque \fʁɑ̃k\ |
franques \fʁɑ̃k\ |
francs \fʁɑ̃\
- Masculin pluriel de franc.
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| franc | francs |
| \fʁɑ̃\ | |
francs \fʁɑ̃\ masculin
- Pluriel de franc.
Vous, à qui la vie parisienne est connue jusque dans ses exostoses, vous devinez qu’il lui fallait environ dix-sept mille livres de rente, car il avait dix-sept francs d’impositions et mille écus de fantaisies.
— (Honoré de Balzac, La Maison Nucingen, 1838)
Prononciation
- France : écouter « francs [fʁɑ̃] »
- France (Muntzenheim) : écouter « francs [Prononciation ?] »
Homophones
Anglais
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| franc \fɹæŋk\ |
francs \fɹæŋks\ |
francs \fɹæŋks\
- Pluriel de franc.
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| franc \fɾaŋk\ |
francs \fɾaŋks\ |
francs \fɾaŋks\
- Pluriel de franc.
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | franc \fɾaŋk\ |
francs \fɾaŋks\ |
| Féminin | franca \fɾaŋko̯\ |
francas \fɾaŋko̯s\ |
francs [fɾaŋks] (graphie normalisée)
- Masculin pluriel de franc.