fonico
Italien
Étymologie
- (Date à préciser) Du français phonique, dérivé du grec ancien ϕωνικός, phōnikós.
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | fonico \ˈfɔ.ni.ko\ |
fonici \ˈfɔ.ni.t͡ʃi\ |
| Féminin | fonica \ˈfɔ.ni.ka\ |
foniche \ˈfɔ.ni.ke\ |
fonico \ˈfɔ.ni.ko\
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| fonico \ˈfɔ.ni.ko\ |
fonici \ˈfɔ.ni.t͡ʃi\ |
fonico \ˈfɔ.ni.ko\ masculin (pour une femme, on dit : fonica)
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes