folidjú
Étymologie
- Composé de l’adjectif folidjaf (« crédule ») avec le suffixe -ú bien que ce suffixe verbalisant est normalement réservé aux noms. En effet, il s’agit en réalité de la composition du nom folidjuca (« crédulité ») avec le suffixe -ú ; ce qui donnerait le verbe folidjucú, mais par soucis de concision, le suffixe -uca est toujours omis en présence du suffixe -ú.
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | folidjú | folidjuyú | folidjutú |
| 2e du sing. | folidjul | folidjuyul | folidjutul |
| 3e du sing. | folidjur | folidjuyur | folidjutur |
| 1re du plur. | folidjut | folidjuyut | folidjutut |
| 2e du plur. | folidjuc | folidjuyuc | folidjutuc |
| 3e du plur. | folidjud | folidjuyud | folidjutud |
| 4e du plur. | folidjuv | folidjuyuv | folidjutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
folidjú \fɔliˈdʒu\ ou \foliˈdʒu\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « folidjú [fɔliˈdʒu] »
Références
- « folidjú », dans Kotapedia