figuratiu
Étymologie
- Du latin figurativus.
Adjectif
figuratiu masculin (féminin : figurativa)
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Catalan
Étymologie
- Du latin figurativus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | figuratiu [fiɣuɾəˈtiw] |
figuratius [fiɣuɾəˈtiws] |
| Féminin | figurativa [fiɣuɾəˈtiβə] |
figuratives [fiɣuɾəˈtiβəs] |
figuratiu [fiɣuɾəˈtiw] (or.), [fiɣuɾaˈtiw] (occ.)
Dérivés
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « figuratiu [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin figurativus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | figuratiu \fiɣyɾaˈtiw\ |
figuratius \fiɣyɾaˈtiws\ |
| Féminin | figurativa \fiɣyɾaˈti.βo̞\ |
figurativas \fiɣyɾaˈti.βo̞s\ |
figuratiu [fiɣyɾaˈtiw] (graphie normalisée)
Dérivés
Prononciation
- languedocien : [fiɣyɾaˈtiw]
- provençal : [figyɾaˈtjew]
- niçois : [fiɣyʁaˈtjew]
- rouergat : [fiɣyɾaˈtju]
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage