fiñvus
Breton
Étymologie
Dérivé de
fiñv
, avec le suffixe
-us
.
Adjectif
Nature
Forme
Positif
fiñvus
Comparatif
fiñvusocʼh
Superlatif
fiñvusañ
Exclamatif
fiñvusat
fiñvus
\ˈfĩːvys\
Mobile
,
mouvant
,
remuant
.
Dérivés
fiñvusted
fiñvuster