fexá
: fexa
Étymologie
- Dérivé de fexa (« bride »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | fexá | fexayá | fexatá |
| 2e du sing. | fexal | fexayal | fexatal |
| 3e du sing. | fexar | fexayar | fexatar |
| 1re du plur. | fexat | fexayat | fexatat |
| 2e du plur. | fexac | fexayac | fexatac |
| 3e du plur. | fexad | fexayad | fexatad |
| 4e du plur. | fexav | fexayav | fexatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « fexá [fɛˈxa] »
Références
- « fexá », dans Kotapedia