ferit
Forme de verbe
ferit \ˈfeː.rit\
Anagrammes
Catalan
Étymologie
- De ferir.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | ferit \Prononciation ?\ |
ferits \Prononciation ?\ |
| Féminin | ferida \Prononciation ?\ |
ferides \Prononciation ?\ |
ferit \Prononciation ?\
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « ferit [Prononciation ?] »
Étymologie
- Participe passé de ferir.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | ferit \fe.ˈɾit\ |
ferits \fe.ˈɾit͡s\ |
| Féminin | ferida \fe.ˈɾi.ðo̞\ |
feridas \fe.ˈɾi.ðo̞s\ |
ferit \fe.ˈɾit\ (graphie normalisée)
Variantes dialectales
- herit (Aranais)
Synonymes
- bleçat
- nafrat
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Les Confessions, Livre III, Le dîner de Turin, 1782-1789, Jean-Jacques Rousseau.
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| Nominatif | ferit | ferita | feriti |
| Accusatif | ferit | ferita | ferite |
| Génitif | ferita | feritov | feritov |
| Datif | feritu | feritoma | feritom |
| Instrumental | feritom | feritoma | feriti |
| Locatif | feritu | feritih | feritih |
ferit \Prononciation ?\ masculin inanimé
- (Minéralogie) Ferrite.