feit

Adjectif

feit masculin

  1. Variante de fet.

Références

Néerlandais

Étymologie

Du moyen néerlandais feit.

Nom commun

feit \fɛit\ neutre

  1. Fait.
    • een feit noteren : relever un fait
    • in feite : en réalité
    • vaststaand feit : fait acquis
    • voldongen feit : fait accompli
    • (Droit) de feiten : le fond

Synonymes

Dérivés

  • ervaringsfeit
  • feitelijk
  • feitelijkheid
  • feitenkennis
  • feitenmateriaal
  • feitenonderzoek
  • feitenrechter
  • feitenrelaas
  • heilsfeit
  • hoofdfeit
  • nieuwsfeit
  • oorlogsfeit
  • rechtsfeit
  • wapenfeit
  • zedenfeit

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,0 % des Néerlandais.

Prononciation

  • Pays-Bas : écouter « feit [fæi̯t] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « feit [Prononciation ?] »

Homophones

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]