fayá
Étymologie
- Dérivé de fay (« graine »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | fayá | fayayá | fayatá |
| 2e du sing. | fayal | fayayal | fayatal |
| 3e du sing. | fayar | fayayar | fayatar |
| 1re du plur. | fayat | fayayat | fayatat |
| 2e du plur. | fayac | fayayac | fayatac |
| 3e du plur. | fayad | fayayad | fayatad |
| 4e du plur. | fayav | fayayav | fayatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « fayá [faˈja] »
Anagrammes
Références
- « fayá », dans Kotapedia