favé
Étymologie
- Dérivé de favaf (« usuel, habituel »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | favé | faveyé | faveté |
| 2e du sing. | favel | faveyel | favetel |
| 3e du sing. | faver | faveyer | faveter |
| 1re du plur. | favet | faveyet | favetet |
| 2e du plur. | favec | faveyec | favetec |
| 3e du plur. | faved | faveyed | faveted |
| 4e du plur. | favev | faveyev | favetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
favé \faˈvɛ\ ou \faˈve\ bitransitif
- User, utiliser, se servir de.
Va iwota wí. Va ina favé anamgabeson va fozdema.
— (vidéo)- Je vois des ciseaux. Je les utilise pour couper autour de la serviette.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « favé [faˈvɛ] »
Anagrammes
Références
- « favé », dans Kotapedia