fată
Étymologie
- Du latin feta.
Nom commun
| féminin | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
| Nominatif Accusatif |
fată | fata | fete | fetele |
| Datif Génitif |
fete | fetei | fete | fetelor |
| Vocatif | fato | fetelor | ||
fată \ˈfa.tə\ féminin (pour un homme, on dit : băiat)
Notes
- Dans le sens descendant de sexe féminin, → voir fiică.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « fată [Prononciation ?] »