fascina
: fasciná
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe fasciner | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| il/elle/on fascina | ||
fascina \fa.si.na\
- Troisième personne du singulier du passé simple de fasciner.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe fascinar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (él/ella/ello/usted) fascina | ||
| Impératif | Présent | (tú) fascina |
fascina \fasˈθi.na\
Prononciation
- Madrid : \fasˈθi.na\
- Séville : \fahˈθi.na\
- Mexico, Bogota : \f(a)sˈsi.na\
- Santiago du Chili, Caracas : \fahˈsi.na\
Espéranto
Étymologie
Adjectif
fascina \fas.ˈt͡si.na\
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « fascina [fas.ˈt͡si.na] »
Italien
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| fascina \Prononciation ?\ |
fascine \Prononciation ?\ |
fascina \Prononciation ?\ féminin
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- fascina sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Références
- ↑ « fascina », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | fascină | fascinae |
| Vocatif | fascină | fascinae |
| Accusatif | fascinăm | fascinās |
| Génitif | fascinae | fascinārŭm |
| Datif | fascinae | fascinīs |
| Ablatif | fascinā | fascinīs |
fascina \Prononciation ?\ féminin
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « fascina », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « fascina », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe fascinar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| você/ele/ela fascina | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) fascina |
fascina \fɐʃ.ˈsi.nɐ\ (Lisbonne) \fa.ˈsi.nə\ (São Paulo)