farrat
Français
Étymologie
- De l’ancien occitan farrat.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| farrat | farrats |
| \Prononciation ?\ | |
farrat \Prononciation ?\ masculin
- (Occitanie) Seau à traire.
Le farrat, récipient de bois servant à la traite, est maintenu au sol et légèrement incliné, serré entre les jambes du trayeur.
— (Serge Chevalier, Harmonies pastorales : les bovins rustiques sauvegarde des terroirs, 2002)
Variantes
Étymologie
- Voir ferrat.
Adjectif
farrat
Nom commun
farrat \Prononciation ?\ masculin
Variantes
Références
- Philippe Olivier, Dictionnaire d’ancien occitan auvergnat : Mauriacois et Sanflorain (1340-1540), Walter de Gruyter, 2009, p. 579
Étymologie
- De l’ancien occitan farrat (« seau ferré »).
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| farrat \fa.ˈrat\ |
farrats \fa.ˈrat͡s\ |
farrat \fa.ˈrat\ (graphie normalisée) masculin
- Seau destiné à puiser de l’eau au puits.
Lor ofriguèt ! de champanha del potz. Portèt lo farrat' sus la taula, e un veire per cadun.
— (Enric Mouly, E la barta floriguèt, 1948 [1])- Il leur offrit ! du champagne du puits. Il porta le seau sur la table, et un verre pour chacun.
Variantes orthographiques
Dérivés
- farradat (« contenu d’un seau. »)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage