fant
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | fant | fanty | 
| Vocatif | fancie | fanty | 
| Accusatif | fant | fanty | 
| Génitif | fanta | fantów | 
| Locatif | fancie | fantach | 
| Datif | fantowi | fantom | 
| Instrumental | fantem | fantami | 
fant \fãnt\ masculin inanimé
Dérivés
- fantować
 - fantowy
 
Prononciation
- Pologne : écouter « fant [fãnt] »
 
Références
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : fant. (liste des auteurs et autrices)
 
Étymologie
- De l’italien fante (« fantassin »).
 
Nom commun
| Cas | Singulier | Duel | Pluriel | 
|---|---|---|---|
| Nominatif | fant | fanta | fanti | 
| Accusatif | fanta | fanta | fante | 
| Génitif | fanta | fantov | fantov | 
| Datif | fantu | fantoma | fantom | 
| Instrumental | fantom | fantoma | fanti | 
| Locatif | fantu | fantih | fantih | 
fant \Prononciation ?\ masculin animé