expugnatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de expugnatus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | expugnatorius | expugnatoriă | expugnatorium | expugnatoriī | expugnatoriae | expugnatoriă |
| Vocatif | expugnatorie | expugnatoriă | expugnatorium | expugnatoriī | expugnatoriae | expugnatoriă |
| Accusatif | expugnatorium | expugnatoriăm | expugnatorium | expugnatoriōs | expugnatoriās | expugnatoriă |
| Génitif | expugnatoriī | expugnatoriae | expugnatoriī | expugnatoriōrŭm | expugnatoriārŭm | expugnatoriōrŭm |
| Datif | expugnatoriō | expugnatoriae | expugnatoriō | expugnatoriīs | expugnatoriīs | expugnatoriīs |
| Ablatif | expugnatoriō | expugnatoriā | expugnatoriō | expugnatoriīs | expugnatoriīs | expugnatoriīs |
expugnatorius \Prononciation ?\
- Qui force, contraignant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « expugnatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage