expeditus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | expeditŭs | expeditūs |
| Vocatif | expeditŭs | expeditūs |
| Accusatif | expeditum | expeditūs |
| Génitif | expeditūs | expedituum |
| Datif | expeditūi ou expeditū |
expeditibus |
| Ablatif | expeditū | expeditibus |
expeditus \Prononciation ?\ masculin
- Expédition.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | expeditus | expedită | expeditum | expeditī | expeditae | expedită |
| Vocatif | expedite | expedită | expeditum | expeditī | expeditae | expedită |
| Accusatif | expeditum | expedităm | expeditum | expeditōs | expeditās | expedită |
| Génitif | expeditī | expeditae | expeditī | expeditōrŭm | expeditārŭm | expeditōrŭm |
| Datif | expeditō | expeditae | expeditō | expeditīs | expeditīs | expeditīs |
| Ablatif | expeditō | expeditā | expeditō | expeditīs | expeditīs | expeditīs |
expeditus \Prononciation ?\
- Participe passé de expedio.
Références
- « expeditus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage