exili
Catalan
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| exili \Prononciation ?\ |
exilis \Prononciation ?\ |
exili \əɡˈzili\ (oriental), \eɡˈzili\ (occidental) masculin
- Exil.
Apparentés étymologiques
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « exili [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin exilium.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| exili \e.ˈt͡si.li\ |
exilis \e.ˈt͡si.lis\ |
exili \e.ˈt͡si.li\ (graphie normalisée) masculin
- Exil.
Es per aqueles que tu as faches penjar, passar sus la ròda, partir per las galèras o per l’exili, per aqueles qu'an perit de misèria, que son mòrts dins lo patiment, que te sèm mandats uèi per te tornar segon tas òbras !
— (Jean Boudou, La quimèra, 1974 [1])- C'est pour ceux que tu as fait pendre, passer sur la roue, partir pour les galères ou pour l'exil, pour ceux qui ont péri de misère, qui sont morts dansa souffrance, que nous te sommes envoyés aujourd'hui pour te restituer selon tes œuvres !
Synonymes
Apparentés étymologiques
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « exili [e.ˈt͡si.li] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage