evodá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | evodá | evodayá | evodatá |
| 2e du sing. | evodal | evodayal | evodatal |
| 3e du sing. | evodar | evodayar | evodatar |
| 1re du plur. | evodat | evodayat | evodatat |
| 2e du plur. | evodac | evodayac | evodatac |
| 3e du plur. | evodad | evodayad | evodatad |
| 4e du plur. | evodav | evodayav | evodatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
evodá \ɛvɔˈda\ ou \evoˈda\ ou \ɛvoˈda\ ou \evɔˈda\ transitif
- Intriguer, étonner, surprendre.
Gan sutkuca zo evodá.
— (vidéo)- Je suis étonné par le délice.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « evodá [ɛvoˈda] »
Références
- « evodá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.