esperanta
Espéranto
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | esperanta \es.pe.ˈran.ta\ |
esperantaj \es.pe.ˈran.taj\ |
| Accusatif | esperantan \es.pe.ˈran.tan\ |
esperantajn \es.pe.ˈran.tajn\ |
esperanta \es.pe.ˈran.ta\ composition de racines de l’Antaŭparolo
Variantes orthographiques
Forme de verbe
| Temps | Passé | Présent | Futur |
|---|---|---|---|
| Indicatif | esperis | esperas | esperos |
| Participe actif | esperinta(j,n) | esperanta(j,n) | esperonta(j,n) |
| Participe passif | esperita(j,n) | esperata(j,n) | esperota(j,n) |
| Adverbe actif | esperinte | esperante | esperonte |
| Adverbe passif | esperite | esperate | esperote |
| Mode | Conditionnel | Volitif | Infinitif |
| Présent | esperus | esperu | esperi |
| voir le modèle “eo-conj” | |||
esperanta \es.pe.ˈran.ta\
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « esperanta [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « esperanta [Prononciation ?] »
- Białystok (Pologne) : écouter « esperanta [Prononciation ?] » (bon niveau)
Forme de nom commun
esperanta \ˈɛs.pɛ.ran.ta\
- Génitif singulier de esperanto.
Forme de nom commun
esperanta \Prononciation ?\ masculin inanimé
- Génitif singulier de esperanto.
Forme de nom commun
esperanta \ˈɛs.pɛ.ran.ta\