esclavatge
Catalan
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| esclavatge \əskləˈbad͡ʒə\ |
esclavatges \əskləˈbad͡ʒəs\ |
esclavatge \əskləˈbad͡ʒə\, \esklaˈvad͡ʒe\ masculin
Synonymes
Prononciation
- catalan central, roussillonnais : [əskləˈβad͡ʒə]
- valencien général : [esklaˈvad͡ʒe], [asklaˈvad͡ʒe]
- valencien central : [esklaˈβat͡ʃe], [asklaˈβat͡ʃe]
- baléare : [əskləˈvad͡ʒə]
- catalan nord-occidental : [esklaˈβad͡ʒe]
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| esclavatge \esklaˈbad͡ʒe\ |
esclavatges \esklaˈbad͡ʒes\ |
esclavatge \esklaˈβad͡ʒe\ (graphie normalisée) masculin
Synonymes
Prononciation
- languedocien : [esklaˈβad͡ʒe]
- rouergat : [esklaˈβat͡se]
- provençal : [esklaˈvad͡ʒe]
- France (Béarn) : écouter « esclavatge [esklaˈβad͡ʒe] »
Voir aussi
esclavatge sur l’encyclopédie Wikipédia (en occitan)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2