ereditari
Italien
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | ereditario \e.re.di.ˈta.rjo\ |
ereditari \e.re.di.ˈta.ri\ |
| Féminin | ereditaria \e.re.di.ˈta.rja\ |
ereditarie \e.re.di.ˈta.rje\ |
ereditari \e.re.di.ˈta.ri\
- Masculin pluriel de ereditario.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Étymologie
- Du latin hereditarius (« relatif à l’héritage »).
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | ereditari \e.ɾe.ði.ˈta.ɾi\ |
ereditaris \e.ɾe.ði.ˈta.ɾis\ |
| Féminin | ereditària \e.ɾe.ði.ˈta.ɾjo̞\ |
ereditàrias \e.ɾe.ði.ˈta.ɾjo̞s\ |
ereditari \e.ɾe.ði.ˈta.ɾi\ masculin singulier (graphie normalisée)
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Forme d’adjectif
ereditari \Prononciation ?\
- Masculin pluriel de ereditar.