epitá
: epita
Étymologie
- Dérivé de epita (« épaule »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | epitá | epitayá | epitatá |
| 2e du sing. | epital | epitayal | epitatal |
| 3e du sing. | epitar | epitayar | epitatar |
| 1re du plur. | epitat | epitayat | epitatat |
| 2e du plur. | epitac | epitayac | epitatac |
| 3e du plur. | epitad | epitayad | epitatad |
| 4e du plur. | epitav | epitayav | epitatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « epitá [ɛpiˈta] »
Références
- « epitá », dans Kotapedia