entrobliger
Français
Étymologie
Verbe
entrobliger \ɑ̃.tʁo.bli.ʒe\ pronominal réciproque 1er groupe (voir la conjugaison) (pronominal : s’entrobliger)
- S’obliger mutuellement.
Prononciation
- France (Lyon) : écouter « entrobliger [Prononciation ?] »
- Somain (France) : écouter « entrobliger [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes