entlehnen
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich entlehne |
| 2e du sing. | du entlehnst | |
| 3e du sing. | er/sie/es entlehnt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich entlehnte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich entlehnte |
| Impératif | 2e du sing. | entlehn entlehne! |
| 2e du plur. | entlehnt! | |
| Participe passé | entlehnt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
entlehnen \ɛntˈleːnən\ (voir la conjugaison)
Dérivés
- Entlehnung (« emprunt »)
Prononciation
- Berlin : écouter « entlehnen [ɛntˈleːnən] »