enneagòn
: enneagon
Étymologie
- Du grec ancien ἐννεάγωνος, enneágônos
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| enneagòn \e.ne.a.ˈɤɔn\ |
enneagòns \e.ne.a.ˈɤɔns\ |
enneagòn \e.ne.a.ˈɤɔn\ masculin (graphie normalisée)
Hyperonymes
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari scientific francés-occitan - Matematica-Informatica-Fisica-Tecnologia-Quimia (Lengadocian e Provençau), NERTA Edicion, 2014, ISBN 978-2-9549771-0-2