enko
Forme de verbe
enko \ˈẽŋko\
- Troisième personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe enkañ/enkat/enkiñ.
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | enko | enka |
| Génitif | enka | enek |
| Datif | enku | enkům |
| Accusatif | enko | enka |
| Vocatif | enko | enka |
| Locatif | enku | encích ou enkách |
| Instrumental | enkem | enky |