Étymologie
- Dérivé de ren, avec le préfixe em-.
- Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 48b) : emren.
Adjectif
| Nature |
Forme |
| Positif |
emren |
| Comparatif |
emrenocʼh |
| Superlatif |
emrenañ |
| Exclamatif |
emrenat |
emren \ˈẽm.rɛn\
- Autonome.
Dérivés
- emrenadur
- emrended
- emreneler = emrenelour
- emrenelouriezh
- emrener
- emrenerezh
- emrenusted