emouezded

Étymologie

Dérivé de emouez, avec le suffixe -ded.

Nom commun

emouezded \ɛm.ˈwez.det\ féminin

  1. Conscience.
    • Diwar an danvezioù-se en deus kenaozet, e pep emouezded hag e pep frankiz, ur bed, « evit va flijadur hag ho hini », emezañ.  (« Nenn Jani » gant Roparz Hemon, in Emsav, no 97, janvier 1975)
      À partir de cette matière, il a composé, en toute conscience et en toute liberté, un monde, « pour mon plaisir et pour le vôtre », dit-il.
    • A-wechoù e hañvale ar mennad-se, chomet koumoulek a-walcʼh, steuziañ e mil pleg hag unan hecʼh emouezded.  (Mich Beyer, An deiz‑ha‑bloaz diwezhañ, in Al Liamm, no 400, septembre-octobre 2013, page 39)
      Parfois ce projet, qui restait assez confus, semblait disparaître dans les mille replis de sa conscience.

Références

  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 297b