emodá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | emodá | emodayá | emodatá |
| 2e du sing. | emodal | emodayal | emodatal |
| 3e du sing. | emodar | emodayar | emodatar |
| 1re du plur. | emodat | emodayat | emodatat |
| 2e du plur. | emodac | emodayac | emodatac |
| 3e du plur. | emodad | emodayad | emodatad |
| 4e du plur. | emodav | emodayav | emodatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
emodá \ɛmɔˈda\ ou \emoˈda\ ou \ɛmoˈda\ ou \emɔˈda\ transitif
Prononciation
- France : écouter « emodá [ɛmoˈda] »
Références
- « emodá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.