emnagá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | emnagá | emnagayá | emnagatá |
| 2e du sing. | emnagal | emnagayal | emnagatal |
| 3e du sing. | emnagar | emnagayar | emnagatar |
| 1re du plur. | emnagat | emnagayat | emnagatat |
| 2e du plur. | emnagac | emnagayac | emnagatac |
| 3e du plur. | emnagad | emnagayad | emnagatad |
| 4e du plur. | emnagav | emnagayav | emnagatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
emnagá \ɛmnaˈga\ ou \emnaˈga\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « emnagá [ɛmnaˈga] »
Références
- « emnagá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.